Yamaha Tracer900 GT 2019 (reistest)
Nee, het hoeft niet altijd een dikke hoogpoter te zijn om je koffers te pakken. Vakantie kan trouwens gerust dichtbij, zonder dat je naar de andere kant van de wereld moet. De wegen zijn sowieso uitstekend eens je de Belgische grens over bent. Bovendien prijkt de Argonne in het noorden van Frankrijk al een tijdje op onze afvinklijst.
Net als Yamaha’s Tracer900, in GT-uitvoering dan nog wel. Die GT-versie kwam er in 2018, drie jaar na de eerste Tracer. Toen stond er nog voluit MT-09 Tracer op de papieren.
Onmiskenbaar Yamaha, dat adellijk blauw …
Sportieve toerder op hoge poten
Met een aangeklede versie van ‘The dark side of Japan’ heeft Yamaha een volwaardige Gran Turismo in zijn middenklasse. Een sportieve toerder op hoge poten, rank en slank, benieuwd hoe dat loopt met pak en zak.
Met een GT moét je gewoon op reis gaan!
Wie wil toeren, heeft koffers nodig. Deze zijn er ook, al is de GT-update van de Tracer veel meer dan dat. Toch krijgen ze alle aandacht, zeker van mevrouw. Die wil absoluut haar nachtjapon en dagcrème mee. Dat wordt even puzzelen, toch zonder (optionele) topkoffer. Gelukkig ligt er onder het dak nog een tanktas met magneten. Hierdoor is het even zoeken waar het contactslot zit. Maar waar een wil is, is een weg, en die leidt naar onze favoriete zuiderbuur!
Klassevolle koffertjes
Onmetelijk zijn ze niet, de standaard gemonteerde stadskoffertjes, goed voor pakweg 40 liter. Toch is dat ruimschoots voldoende voor enkele dagen reisplezier met z’n twee. Beide zijn trouwens even ‘groot’, niet gehinderd door de uitlaatpijp. Smal en sportief volgen ze harmonieus de lijn van het model. Geen ouderwets staketsel, gewoon inhaken in het frame en klaar is kees. In combinatie met het korte stuur en dito handkappen wurmen we ons zonder al te veel zorgen tussen het zomers fileverkeer.
De uitlaat zit alvast niet in de weg!
De Franse Ardennen liggen er verlaten bij als we kort in de namiddag het Maasstadje Monthermé bereiken. Zo hebben we alle tijd om de omgeving af te snuffelen. De toeristische legendenroute van de Maas en de Semois voert ons naar een terrasje in Bogny-sur-Meuse. De rotsformaties die we er te zien krijgen, blijken de Vier Heemskinderen te zijn die zich met hun ros Beiaard verstopten voor de woede van Karel de Grote. In Dendermonde vertellen ze natuurlijk een ander verhaal.
Aan legenden geen gebrek in de Ardense wouden.
Verfijnde vormgeving
Geen ommegang voor ons stalen exemplaar in z’n Midnight Black. Meer nog dan de kleuren bevallen ons de frisse looks. De Tracer is duidelijk geen kopie, en dat op zich is al een verademing. Geen spitse snoet en onafscheidelijke mistlampen, dat is lang geleden. In de plaats daarvan zitten we op een slanke motorfiets, eigenzinnig maar verfijnd van vorm. De afgewerkte kuipdelen, de goudkleurige voorvork, het moderne kleurenscherm, het strakke kontje, het plaatje is helemaal af.
De Tracer900 GT is een slanke verschijning.
The proof of the pudding is in the eating. Rijden dus, al worden we zowel in Charleville-Mézières als Sedan op enkele malse regenbuien getrakteerd. Genoeg hemelwater om de degelijkheid van de koffers vast te stellen en te switchen van A naar B- en STD-modus. De laatste twee reageren inderdaad iets minder agressief op het gas, al houden tractiecontrole en ABS ten alle tijde de vinger op het wiel. Maar kijk, daar klaart het boven de velden rond het lac de Bairon helemaal uit. Tijd om de driepitter zijn sportieve rijmodus terug te geven!
Lac de Bairon, een toeristische trekpleister in het hoogseizoen.
Genieten op en naast de weg
Op de smalle maar verlaten D212 laten we het koppel onderin even voor wat het is. Eindelijk kunnen we de quickshifter testen zoals het hoort. Gas open en klikken maar. Een fluitje van een cent, al kan je er enkel mee opschakelen, liefst bij voldoende toerental. Dat laatste zorgt ervoor dat we in een gezapige rijstijl gewoon de koppeling blijven gebruiken. Deze quickshifter is met andere woorden een sportief exemplaar en geen toergericht accessoire, waarmee je zowel op als terug kunt schakelen bij zowat elk toerental.
Behalve zijkoffers en een quickshifter is de GT eveneens voorzien van cruise control, handvatverwarming, instelbare vering en kleurenscherm. In tegenstelling tot een quickshifter bewijst een snelheidsautomaat wel zijn nut op een toermachine, al was het maar voor een hoger rijcomfort en lager benzineverbruik. Toch laten we ook hier de automatische instelling na een tijdje ongemoeid. Drukke autostrades en onbekende binnenwegen zijn niet het ideale biotoop voor cruise control.
De mooiste zonsondergangen vind je steevast aan het water.
De handvatverwarming komt dan wel van pas. Dat ondervinden we aan den lijve met het herfstweertje waarop we soms worden getrakteerd. De hemel weent inderdaad met tuiten als we de ene oorlogsverschrikking na de andere bezoeken. Nergens heeft W.O.I lelijker thuis gehouden dan in de Argonne (of het moet bij ons in de West-Vlaamse velden zijn). Verhalen waar je stil van wordt op de motor, na een doorweekt bezoek aan de loopgraven van Massiges en het Duitse kamp in de Vallée Moreau.
Bruikbaar blok
Toch biedt de Argonne veel meer dan eeuwige ‘slacht’velden. Moeder Natuur verbergt zo goed ze kan de littekens van de oorlog. Het golvend heuvellandschap is inderdaad een streek van leed, maar evenzeer van lief. Na de drukte van de 100-jarige herdenking hebben we de streek zelfs helemaal voor ons alleen. Puur genieten, dat vindt ook de Tracer op de weg. En net daar komt z’n veelzijdig karakter tot zijn recht.
De Argonne is een karakterlandschap.
Met zijn 88 Nm en 115 pk produceert het blok voldoende koppel en vermogen om volop plezier te beleven. Eindelijk nog eens een motorfiets waarmee je op verstandige wijze voluit kan gaan. Hiervoor krijg je een brede powerband van 2.000 tot 11.500 toeren ter beschikking. Bovendien weegt de Tracer, zonder koffers, amper 215 kg. Een lichtgewicht, vergeleken met de hoogpoters waarmee we al hebben gereden. Een tikkeltje overmoedig of zowaar een schoonheidsfoutje in je bochtenparcours? Dan is er nog altijd ABS, slipperclutch en zelfs een degelijke achterrem om een en ander te corrigeren!
Lieflijk en vreedzaam, zo kabbelt de Maas rustig verder vandaag.
Ieder pondje gaat door het mondje
De lange swingarm achteraan zorgt hoe dan ook voor voldoende stabiliteit. Ook de ophanging zelf levert goed werk. Zowel voorvork als achterschokdemper zijn manueel verstelbaar op de GT. Iets wat je best ook doet, zeker als je met z’n twee op vakantie vertrekt.
De Butte de Montfaucon trekt van ver onze aandacht.
De ene verkeersdrempel is de andere niet. Toch niet, alweer, op sommige van onze Vlaamse wegen. Zwaarbeladen gaan we op een joekel van een vertragingsbult, plomp verloren in het Land van Bruegel, tegen de limiet. Het maximale laadvermogen (179 kg) is niet de sterkste kant van de Tracer. Akkoord, enkele vakantiedagen werpen altijd wat extra kilo’s in de schaal. Ieder pondje gaat nu eenmaal door het mondje.
En nu we toch aan de klaagmuur staan, ook de geringe grondspeling van de Tracer is niet iets wat je van een hoogpoter verwacht. De dikke middenbok schraapt dus al gauw de grond. Die komt natuurlijk wel van pas als we de aandrijfketting pipetten na de zware regenval van de laatste dag …
Zeg niet LCD tegen TFT
TFT-schermen mogen nu de overhand hebben, wie het jaren met een numeriek en/of digitaal dashboard heeft moeten doen, valt nog steeds in de verbazing voor de kleurrijke thin film transistor-displays. Nauwelijks groter dan een kloek gsm-scherm krijg je er de nodige rijinformatie, kraakhelder en leesbaar, voorgesteld. Bijzonder efficiënt, al gaat met deze moderne displays ook een stukje motor-eigenheid verloren.
Een TFT-scherm houdt de vinger aan de pols.
Toch zal het niet lang meer duren of de geïntegreerde gps vindt ook in de motorwereld overal zijn weg. Dat is nog niet aan de orde op de Tracer. Onze oude Garmin stuurt ons gelukkig nog niet in het bos. Centraal op het stuur kan het navigatiesysteem overigens niet beter staan.
Populaire kerel
Gezien de gevraagde prijs en de geboden kwaliteit is de Tracer een graag geziene gast. Dat merken we ook onderweg. De Tracer staat niet voor niks in de top tien van de best verkochte motoren in Frankrijk. Althans, zo vertelt ons een jonge Fransman op precies hetzelfde exemplaar (mét topcase!). Het herdenkingsmonument op de heuvel van Montfaucon krijgt op slag meer glans. Geen groter goed dan vrijheid, dat beseffen we als motorrijder maar al te goed.
Nederig aan de voet van de meer dan 50 m hoge Dorische zuil. Een eerbetoon aan het Amerikaans Maas-Argonneoffensief dat een einde maakte aan W.O.I.
De GT is zijn meerprijs meer dan waard. Voor nog geen 2.000 euro extra kom je er een flink eind mee verder dan de (al scherp geprijsde) standaarversie. Al mag je dat wel niet te letterlijk opnemen. Zijn de 18 liters in je tank goed voor meer dan 300 km op de teller, uit een brandstofmetertje dat lange tijd niet beweegt en dan naar beneden duikelt, tank je geen vertrouwen.
Gran Turismo net over de grens, waarom niet?
Tevredenheid troef
Achterop in het zadel vinden ze dat helemaal niet erg. Beter een pitstop te veel dan te weinig, zeker als je dat in het verleden als eens hebt meegemaakt. Niet dat het getrapte zadel niet lekker zit, integendeel. Ook de brede handgrepen achteraan zitten de duo als gegoten. Dat is goed nieuws voor de rug van de bestuurder. In het verleden is dat wel eens anders geweest!
Gepakt en gezakt, de GT doet wat moet, zeker binnen de grenzen van z’n laadvermogen.
Met de vingers in de neus of gezwind uit de hoek, net als het breed inzetbare blok draaien we er ons hand niet voor om. Als sportieve toerder heeft de Tracer900 GT zijn sporen overduidelijk verdiend. Op wereldreis gaan we je er in 2020 niet mee sturen, daarvoor zijn de koffers te klein en is het laadvermogen te gering. Wij van onze kant waren alleszins gewonnen voor een heerlijke kortbijvakantie in de Argonne!