KTM 1290 Super Adventure R 2021 (rijtest)
Hetzelfde en toch helemaal anders, zo mag je de ruige offroadvariant van de Super Adventure omschrijven als we hem vergelijken met de S-versie die we enkele dagen ervoor hebben getest. Ook met de R-versie tussen de benen was het begin juni nog altijd sant in eigen land zonder officiële coronapas.
Een weekendje Ardennen met mevrouw en een dagje solo in de Vlaamse achtertuin, daarmee moesten we het dan maar doen. Dat bleek genoeg om helemaal verliefd te worden op de motor. Als een kleuter die zijn speelgoed afgeeft, zo stonden we aan de garage in Gembloers.
R(uig), R(ally) of R(ace), het doet er niet toe, avontuur verzekerd met de offroadvariant van de Super Adventure!
Lage(re) zit
Motorisch gezien zijn er geen verschillen met de straatversie. De motor heeft dezelfde karakteristieken, in lijn met de Europese emissienormen, net als dezelfde vernieuwingen op het vlak van technologie en ergonomie. Concreet betekent dit dat je over alle mogelijke elektronica beschikt, een TFT-tablet om u tegen te zeggen, een driedelige benzinetank die doorloopt langs de flanken en, last but not least, een lagere zadelzit. Ook hier heeft KTM de kaart getrokken om hun gespaakte hoogpoter zo toegankelijk mogelijk te maken.
Motorisch zijn er geen verschillen met de S-versie. Voor de rest heb je alles wat je moet hebben als het terrein te wensen overlaat.
De zithoogte van het zadel werd inderdaad met 10 mm (!) verlaagd. Nu is 880 mm nog steeds een respectabele hoogte, maar alle beetjes helpen als je niet van de grootste bent. In tegenstelling tot de straatversie is het zadel uit één stuk. Het nieuwe zadel ziet er niet alleen anders uit, het zit ook lekkerder. Een ritje heen en terug naar de diepe Ardennen kan je natuurlijk niet vergelijken met een lange dagmars aan cruise control tempo. Toch was het genoeg om lijf en leden op de proef te stellen, zeker als die al wat slijtage met zich meedragen.
Ergonomisch zit alles als gegoten. Het kleine kuipscherm biedt een vrij zicht, maar zet je wel in de wind.
Ergonomisch zit (bijna) alles snor. De hogere zit vinden we zelfs beter. Zo zitten we weer ‘op’ de motor i.p.v. ‘in’ de motor. Dat is misschien een subjectieve ervaring, maar we houden wel ten alle tijde het overzicht op de weg. Minder goed is dan weer het kleine scherm. Typisch offroad, want zo heb je een onbelemmerd zicht op wat zich vóór jou aandient. Ben je niet zinnens om ruige gronden op te zoeken maar veeleer verre horizonten, dan kan je nog altijd een groter scherm in optie overwegen. Dat doe je best ook, want eens op cruise vang je pakken wind op de snelweg.
Wij zijn alvast onder de indruk in de Ardennen.
Off you go!
Het kleine, licht verstelbare, kuipscherm is één van de aanpassingen die de Super Adventure offroad-proof maken. De wielen zijn natuurlijk gespaakt en vooraan rijd je met een 21 i.p.v. 19 inch exemplaar. Een groter wiel neemt gemakkelijker obstakels. Het setje Bridgestone A41 dat de wielen schoeit, past als Assepoesters glazen muiltje op een avontuurlijke allroad. Met een getander bandenprofiel speel je wel op zeker als je het echte terreinwerk niet schuwt.
Avontuur in de natuur.
Nochtans, een beetje zand of grind hoef je niet te vrezen, integendeel. In de buurt van Francorchamps had een onweer overigens lelijk toegeslagen. We hoefden dus niet bijster lang te zoeken om dat op straat eens uit te proberen.
Minstens zo belangrijk als de wielen en de banden is de veerweg als je offroad rijdt. Zowel de voorvork als de schokdemper hebben een veerweg van 220 mm. Dat is 2 cm meer dan de vering op de Super Adventure S. Manueel verstelbaar weliswaar, met schroefknoppen die je een aantal klikken kan draaien al naargelang de gewenste in- en uitgaande demping. Nog handiger is de eenvoudige draaiknop achteraan. Hiermee pas je de veervoorspanning aan in functie van de belading. Niet onbelangrijk als je een passagier en bagage meeneemt voor een super avontuur!
KTM & WP, dat zijn twee handen op één buik. Over de vering niks dan lof.
De nieuwe vering, met WP Explor-technologie, heeft ons misschien nog het meest verrast. Zowel voor- als achteraan is alle prima afgesteld. Vol vertrouwen lieten we de gps de kleinste kronkelwegen berekenen. Ónze gps, want ook hier hebben we de betalende My Ride-app van KTM mét elementaire kaartnavigatie niet getest. Hoe dan ook, put noch bobbel, en zo zijn er heel wat als je de vertrouwde Ardense wegen verlaat, konden ons deren. Verder hadden we niet de minste last van gerammel waar dan ook. Dat was lang geleden, zeker met een tweecilinder op hoge poten.
Eindelijk eens geen gerammel onderin (of waar dan ook) als het wegdek zijn beste tijd heeft gehad.
En mocht er ten velde al eens iets misgaan, wat we wijselijk niet hebben opgezocht, dan zijn er nog steeds de stoere valbeugels. Die zetten het stoeikarakter van een offroad, ook al is dat een dikke plusliter, extra in de verf. In fel oranje, zoals het KTM betaamt. Over de kleuren zijn we het unaniem eens: blauw, wit en een tikkeltje oranje – what else? – staan ‘m bijzonder goed. Dat vindt ook de lens van ons fototoestel.
Onmiskenbaar KTM.
To rally or not to rally
Staat de S voor Street, dan komt de R van Rally. Al kan dat ook, om in de sfeer van het merk te blijven, voor Racing staan. Want de 160 pk zijn heus geen boerenknollen als je ze op hun dijen kletst. Al laat je er best wat ongemoeid als je het veld omploegt. Heb je met de Sport- en Street-instelling de volle power, dan wordt het vermogen in Rain en Offroad tot 100 pk afgetopt. Hiermee heeft de krachtpatser uit Oostenrijk nog altijd genoeg ballen aan z’n lijf. Zoveel zelfs als een Honda Africa Twin!
En … Actie!
Het exemplaar dat wij hebben meegekregen, heeft ook nog de optionele Racing modus aan de vinger. Met deze instelling kan je de gasrespons en het slipniveau van het achterwiel regelen. Echt iets voor zandstuivers die indruk willen maken met een uitbrekend achterwiel! Fun gegarandeerd, al reden we zelf hoofdzakelijk op asfalt. In Sport of Street modus, dat doen de meesten met een ADV.
Blauw, oranje en wit, een mooie kleurencombinatie volgens ons!
Opvallend detail, wat erop wijst dat de Super Adventure een volledig nieuwe motor is: een gespleten radiator moet het blok beter koelen. Twee afzonderlijke radiatoren maken dus de dienst uit. Met succes, zo ervaarden we tussen de benen. De verticale ribbels zorgen er tevens voor dat stof en zand linea recta naar beneden vallen.
Geen Adaptieve Cruise Control (al zou je denken van wel). Heb je ook niet nodig op het terrein!
In de zandbak spelen is dus niet alleen voor kleine jongens weggelegd. Overeenkomstig het DNA van KTM is de 1290 Super Adventure R één van de dikke hoogpoters waarmee je effectief het terrein op kan. Wees dus niet bang als je gps een onverhard pad als een kilometerslange weg aanziet. Ook als je duo zenuwachtig heen en weer in het zadel schuift als ze ziet dat je de weg verlaat.
Fun op en naast de weg
Reizen is nog altijd leuker met z’n twee. Dat kan je nagenoeg perfect met deze motor. Het robuuste bagagerek oogt misschien wat outdated, efficiënt is het wel. Zelf hebben we de mogelijkheid niet getest. Zowel KTM als Touratech heeft het nodige in de aanbieding. Van deze laatste lijken de robuuste zijkoffers en topcase ons de beste keuze.
Sant in eigen land. Crupet kennen we nog van vroeger.
Mits een aangepast windscherm maakt het betere zadel en de uitstekende vering ‘m nog iets comfortabeler zitten dan de straatversie. Vergeet evenwel de alom geprezen Assisted Cruise Control. Het hebbeding van het jaar zit niet in het totaalpakket, dus ook niet optioneel. Nochtans moet je voor de R iets dieper in je zak tasten. Het prijsverschil, een dikke duizend euro, zit ‘m vermoedelijk in het offroad-jasje. Of heeft het te maken met de kleursetting die we zo geslaagd vinden?
Ruig en robuust, tout court.
Wat er ook van is, de motor ziet er robuuster uit (en de S-versie is al indrukwekkend!). En dat met nagenoeg dezelfde rijkwaliteiten op de weg én nog betere prestaties ernaast. Vergeleken met z’n naaste concurrenten ben je trouwens nog altijd beter af in je portemonnee.
Helemaal op z’n plaats!
‘Gewone’ cruise control krijg je wel standaard mee. Het ding werkt perfect, net als tal van andere elektronische hulpmiddelen die hun nut hebben bewezen en het rijden veiliger maken. Tractiecontrole, cornering ABS, automatische knipperlichtreset, bandenspanningsmeter, noem maar op en we hebben het aan boord van KTM’s avontuurlijk vlaggenschip. Al deze functionaliteiten zijn gemakkelijk in te stellen en weer te geven op een niet onaardig tabletscherm. Ook dat maakt deel uit van het rijplezier!
Een glas in de hand en de motor bij de hand, heerlijk toch?
Fun heb je sowieso op een KTM. Is je linkerhand wat luier dan je rechter, dan komt de optionele quickshifter van pas. Gas open en klikken met de rechtervoet, jawel! Maar ook bij rustig toerwerk laten we de koppelingshendel ongemoeid. Zelden hebben we zo vaak de quickshifter aangesproken!
Weer of geen weer, dat maakt echt niet uit in het zadel van deze KTM!
Toch blijft het oppassen op de openbare weg. Het motorblok werkt nu eenmaal verslavend, maar dat wisten we al. Een opstappertje is de 1290 SA allerminst. De kracht van het blok, het rijklare gewicht en de hoge opstap zijn wel degelijk aanwezig. Met het juiste verstand en de nodige ervaring ben je wel ‘the king of the road’.
King of the road. Zeker als je alleen bent!
Kwaad kersen eten heet dat met andere woorden voor degene die je volgen wil. Laat staan als je de gebaande paden verlaat. Ooit moeten we dat toch eens grondiger testen!